Strzały nad stawami kompleksu Stawno

Jesień za „Bramą na stawy”

Piękna pogoda zachęcała do zaglądnięcia nad stawy w pobliżu Rudy Milickiej.

Zaczęło się pięknie: groblą po trasie spacerowej za Stawnem szły zachwycone przedszkolaki, słońce świeciło, a godzina była w sam raz na powrót do przedszkola na obiad – tuż przed trzynastą. Spodziewałam się dużej ilości ptaków zachęcona klangorem przelatujących rano kluczy żurawi. Na stawach Wilczym i Słonecznym nie było jednak ich wiele. Nawet w głębi za jazem Bolko i nad stawem Andrzeja też raczej bez niespodzianek do czasu, gdy za plecami rozległ się strzał, później drugi i trzeci. Przebywałam tam zgodnie z pozwoleniem ale prawdopodobnie myśliwy, mimo, iż to rezerwat, też miał pozwolenie i nie bacząc na wczesną porę strzelał chyba nie myśląc, że za szuwarami na drodze może ktoś stać,  teraz podobno im wolno (mam nadzieję, że się mylę) – acha – i nie było kormoranów, które od dłuższego czasu są dobrym pretekstem do strzałów w rezerwacie. Wolałam wrócić ponieważ nie jestem pod ochroną tak samo jak kormorany. Pojechałam nad staw Golica i tu pojawiło się trochę czapli. Tuż przed czatownią w pobliżu stawu Golica zauważyłam w wodzie przy brzegu mnóstwo maleńkich rybek – tak około 2 cm długości. Ptaków dalej nie było … i nagle jak w filmie Alfreda Hitchcocka Ptaki, zaczęły przylatywać stadami mewy. Pikowały po rybki, przysiadały na piasku i robiły ogromne zamieszanie. Było to bardzo interesujące zjawisko, wybaczyłam myśliwemu, że mnie przepłoszył znad stawu Andrzeja, ale czy mu te zwierzęta z rezerwatu wybaczą?

17 października 2017